18. (εικ. 141) Ευρίσκεται εν τω κτήματι Γεωργαντή και Γεωργιάδη (πρώην Ποριώτη). Είναι επιμήκης κεραμοσκέπαστος βασιλική, διαστ. 5.10 x 9.95 μεθ' ημιεξαγωνικής αψίδος ιερού. Εσωτερικός φέρει επί των μακρών πλευρών ανά δυο μεγάλα τυφλά τόξα και εν μικρότερον παρά το ιερόν. Χρονολογία. 17ου ή 18ου αιώνος ΑΘΗΝΑΙ 1933 Απόσπασμα εκ του Ευρετηρίου Μεσαιωνικών Μνημείων της Ελλάδος εκδιδομένου υπό του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων επιμέλεια Κ. Κουρουνιώτη και Γ. Σωτηρίου.

[...] Μια άλλη πενταώροφη στη στη Θεμιστοκλέους-Νικηταρά παρουσιάζει συνδυασμό από γοτθικίζοντες κιονίσκους ανάμεσα στα παράθυρα, πτυχωτές προεξοχές και ανάμεσά τους παραστάδες που απολήγουν σε μεγαλοπρεπή ανάγλυφα αγγεία [...]

«…Λέει λοιπόν ἡ παράδοση, πώς λίγο πρίν ἐπαναστατήσει ἡ Ἀττική ὕπαιθρος, ὁ Χατζη-Μελέτης μέ τή συνοδεία του κατέβηκε στήν Ἀθήνα καί ἐπισκέφθηκε τό Βοεβόδα. Στή συζήτηση πού εἶχαν, ὁ Χατζη-Μελέτης τοῦ παρέστησε τά πράγματα πολύ ἄσχημα. Ὅτι δηλαδή, γύρω ἀπό τήν Ἀθήνα τριγύριζαν διάφορες συμμορίες Τουρκαλβανῶν πού κάθε μέρα αὐξάνονταν καί στόχο εἶχαν τή λεηλασία τῆς πόλης. Ἀκόμα τοῦ εἶπε ὅτι ὁ ὁπλισμός τῶν Χασιωτῶν δέν εἶναι ἐπαρκής γιά νά τίς συγκρατήσει, ἄν προσπαθοῦσαν νά κατέβουν πρός τήν πόλη ἀπό τό δερβένι αὐτό. Ὁ Βοεβόδας, πού μέχρι τότε δέν εἶχε στοιχεῖα γιά τήν ἐξέγερση τῶν Χασιωτῶν, συναίνεσε νά δοθεῖ πρόσθετος ὁπλισμός στό Χατζῆ-Μελέτη. Προνοητικός αὐτός, εἶχε μαζί του καί μουλάρια, τά ὁποῖα φόρτωσε μέ τόν ὁπλισμό καί ἀμέσως ἀναχώρησε γιά τή Χασιά. Στόν Ἅγιο Δημήτριο (σήμερα σώζεται ἡ ἐκκλησία στήν ὁδό στρατηγοῦ Καλάρη κοντά στίς Τρεῖς Γέφυρες), σταμάτησε νά ξεκουράσει τά ζῶα καί τούς ἀνθρώπους του. Ξάπλωσαν καί κοιμήθηκαν στην Ἐκκλησία. Στόν ὕπνο του ἄκουσε μιά φωνή νά τόν προστάζει: -«Στά ὅπλα!». Ἀλαφιασμένος ξύπνησε καί πιστεύοντας ὅτι ἦταν θαῦμα καί προειδοποίηση, πρόσταξε τά παληκάρια του νά φορτώσουν ἀμέσως τά μουλάρια καί νά φύγουν. Ἔτσι κι ἔγινε. Μετά ἀπό ὥρα ἔφτασαν καί οἱ Τοῦρκοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πείσει τόν Βοεβόδα ὅτι εἶχε κάνει λάθος νά ἐξοπλίσει μέ πρόσθετο ὁπλισμό τούς Χασιῶτες καί παίρνοντας τήν ἄδειά του, ἔτρεξαν νά προλάβουν τό Χατζη-Μελέτη γιά νά τοῦ πάρουν τά ὅπλα πίσω. Ἦταν ὅμως ἀργά. Ὁ Χατζη-Μελέτης ἦταν κιόλας στή Χασιά, ὁπλισμένος καί δυνατός. Ἔτσι λοιπόν λέει ἡ παράδοση. Ἀπό τότε, τό ξωκλήσι τοῦ Ἁγ. Δημητρίου ὀνομάστηκε «Ἅγιος Δημήτριος τῶν ὅπλων». Αὐτή ἡ παράδοση γιά τόν ἐξοπλισμό τῶν Χασιωτῶν ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τούς ἱστορικούς (οἱ ὁποῖοι γράφουν ὅτι ἔγινε τήν 1η Ἀπριλίου 1821*) καί ἀπό τήν ὀνομασία τῆς ἴδιας τῆς ἐκκλησίας. Βλ. Πρακτικά Β΄ συμποσίου Ἱστορίας – Λαογραφίας Βόρειας καί Δυτικῆς Ἀττικῆς Δ. Γιώτα: «Οἱ Χασιῶτες ἀγωνιστές τοῦ 21…».