H Αθήνα, μια πόλη με μακρά ιστορία, με συνεχή κατοίκηση από τους προϊστορικούς χρόνους έως σήμερα, είναι ένα ανοιχτό μουσείο της αρχιτεκτονικής. Αρχαία, βυζαντινά, νεότερα και σύγχρονα κτήρια συνυπάρχουν σε μια άρρηκτη σχέση, πάντα παρόντα στην καθημερινή ζωή των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης.
Η αρχιτεκτονική του 19ου και 20ού αιώνα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και περιλαμβάνει μοναδικά δείγματα σπουδαίων αρχιτεκτόνων. Παρά τις μεγάλες απώλειες στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, αλλά και αργότερα, τότε που τα νεοκλασικά κτήρια κατεδαφίζονταν για να αναγερθούν πολυκατοικίες, το αρχιτεκτονικό απόθεμα παραμένει πλούσιο και αδιερεύνητο.
Περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας η ματιά μας συναντά κτήρια νεοκλασικά, εκλεκτικά, κτήρια του μεσοπολεμικού και του μεταπολεμικού μοντερνισμού, γεμάτα ιστορίες, μνήμες και αναμνήσεις. Πολλά από αυτά είναι χαρακτηρισμένα ως μνημεία ή διατηρητέα κτήρια από τους αρμόδιους φορείς προστασίας, το ΥΠΑΙΠΘΑ και το ΥΠΕΚΑ.
Τα τελευταία ωστόσο χρόνια αξιόλογα κτήρια, κυρίως του α’ μισού του 20ού αιώνα, κατεδαφίζονται, αλλοιώνονται και χάνονται μαζί τους μνήμες, εικόνες, αισθήσεις, όλα αυτά που συνθέτουν μια πόλη. Η ταυτότητα της πόλης σιγά σιγά χάνεται μαζί με τα κτήρια που φεύγουν…